4 april 2018

6 april 2018 - Orlando, Florida, Verenigde Staten

We gaan op reis als echte wereldreizigers. Maar niet heus. In alle haast en stress komen we net voordat we de A50 opgaan erachter dat we nog een koffer missen. Staat nog doodleuk in de berging postcodeloterijkoffer te wezen. De stress slaat toe, omdraaien en terug en zo snel mogelijk. Dat was niet leuk maar het komt gelukkig allemaal goed. Dominique staat in Amersfoort al klaar en brengt ons snel naar Schiphol. Toch nog ruim op tijd en alles gaat verder goed. Koffer droppen, weer druk en in de rij staan natuurlijk. Dan boarding en onze plaats voor de komende tien uur opzoeken. Niet echt fijne stoelen maar daar moeten ze maar aan wennen. Een 20 minuten vertraging en daar gaan we.
De service aan boord is prrima. Naast de gebruikelijke vliegtuigmaalttijden krijgen we volop drinken. Net wat je maar wilt, Koffie, fris, bier, wijn, net wat je wilt.
Met het doordringende achtergrondgejank van babies als gratis entertainment valt het niet mee om een blij vakantiegezicht te trekken.
De reis duurt lang, erg lang, wel geen turbulentie, maar gewoon erg lang.
Soms is het bewolkt onder ons, soms kun je zee of land zien.
En dan eindelijk de landing en uit die kistt.
We hadden al ervaring met de Amerrikaanse douane. Vorige keer een uur in de rrij gestaan en nu was het nog veel erger. We stonden in de rij iets halverwege en eindelijk aan de beuurt om bij de douaneman de papieren te laten zien. Err waren een hele rij loketten en wij moesten naar loket 14. Een wat oudere douaneman, leek wel gemoedelijk. Paspoort scannen, foto controleren, vingerafdrukken. Het ongeloofflijke geschiedde. De douaneman bleef maar onze paspoorten bekijken en dan weer scannen en dan weer op zijn computerscherm kijken. Dat bleef zo maar aan de gang. Sometthing wrong, vroegen we maar hij bromde wat binnensmonds en ging weer verder. Iedereen was al klaar!! en wij stonden daar nog. Onze 2 koffers stonden eenzaam rondjes te draaien op de band en iedereen was al weg. Uiteindelijk stond hij op en zei dat we meer moesten komen met onze koffers. Naar een andere ruimte en onze spullen moesten allemaal door de scanner.
En toen zei ie ok en liep weg. Erg vreemd allemaal.
Dus achteraan in de rij bij Alamo voor de auto. Ook weer drie kwartier.
Eindelijk op weg, al donker natuurlijk en na een paar keer door de eigenwijze navigatie het zelfde rondje te hebben gereden op weg naar Days Inn.
Inchecken en naar de kamer, 12 uur dus 6 uur Nederlandse tijd! Lange en vermoeiende dag.

1 Reactie

  1. Claudia en Bas:
    6 april 2018
    Wat een pech bij de douane.. Snap je toch niet waarom zo'n man dat doet. Na zo'n lange reis heb je daar toch helemaal geen zin in! Mooie auto hebben jullie! Mooi weer ook zo te zien!