8e Reisdag 24 oktoberr 2016
25 oktober 2016 - Clarksdale, Mississippi, Verenigde Staten
Het is nog donker als we opstaan, 6.15 uur namelijk. We willen vroeg vertrekken, dus eerst maar snel gan ontbijten. Het ontbijt is karig. Wel koffie, maar geen thee. Ik denk dat ik oatmeal neem, maar het is champignonsaus, heel raarr. En alles heel sober. Het is ook niet druk in de eetzaal. 2 Bruine mensen, meer niet. De twee kindjes van de kantinejuffrouw gaan met de schoolbus. Ook een verhaal apart, zo'n schoolbus. Wanneer die stopt klappen er aan beide zijden stopborden uit en moet je stoppen, zowel achteropkomend verkeer als tegenmoetkomend moet stoppen. De bus heeft een zwaailichtt bovenop. Dus oppassen als zo'n bus voor je rijdt want er staan hoge boetes op wanneer je je niet aan die verkeersregels houdt.
We rijden half acht weg en het begint al licht te worden. Er is veel vrachtverkeer, maar de drukte valt verder wel mee. De Tomtom geeft meteen de route die we willen gaan rijden, de R61, de bluesroute. Prachtige weg, mooie omgeving. De mississippi Delta. Heel veel velden katoen onderweg. Er liggen overal enorme balen katoen die per spoor vervoerd gaan worden, denk ik want er staat een lange rij spoorwagons in de verte. Overal pluizen katoen langs de wegen. In Vicksburg maken we een langere stop en rijden een rondje door de plaats die ik me veel groter had voorgesteld. We drinken koffie bij een Mac en een bruine mevvrouw vraagt waar we vandaan komen (doen geregeld mensen, erg leuk). Holland, ze heeft het dan meteen over Amsterdam. Ze is erg aardig, geeft ons een coupon voor een gratis hamburger:-) Een meisje van McDonalds komt vragen of we nog kkofffie willen of koffie willen meenemen. Dat laatste doen we. Super toch?
Mensen zijn hier veel aardiger dan in Nederland. Zeggen allemaal: "How are you doing?" Stel je voor dat je in Nederland tegen een wildvreemde zegt: Hoe gaat het met je? Zou je raar aankijken. Maar ook superviendelijk en behulpzaam in winkels.
Over de R61 verder. Na Arcola nemen we de afslag naarr de 82 richting Indianola. De geboorteplaats van BB king. Er is een BB King museum en hij is er ook begraven. Het is een erg mooi museum, indrukwekkend, met veel muziek en films en gitaren, maar ook veel foto's en documentatie. In een heel kunstig ingericht gebouw. Er zijn filmzaaltjes en er is veel te lezen en te zien over zijn leven en carrriere. Erg leuk! Even nog zijn graf gaan kijken, langs het museum. BB King heeft 15 kinderen bij 15 verschillende vrouwen!
We gaan verder over de 49W richting Clarksdale. Eindelijk in Clarksdale, bij het beroemde kruispunt 61/49 waar volgens de legende Robert Johnson zijn ziel aan de duivel verkocht om blues te kunnen spelen. Wat een onzin.
We vinden Clarkhouse aan de Clarrkstreet. Een groot statig oud huis. Wanneer we naar binnen gaan in de hal zien we aan de deur een grote envelop met "Elisabeth" erop geschreven. Er zit een briefje in van de beheerder dat hij weg moest en we zelf maar naar de cottage moeten gaan. De sleutel zit erbij. Met onze koffers nemen we intrek in het houten gebouwtje dat klassiek is ingericht. Het is er niet schoon, overal stof en viezigheid. Een echte tegenvaller. We gaan nog even te voet de buurt verkennen. We zijn nog nooit in een omgeving geweest waar het er zo belabberd uit ziet. Huizen vervallen, winkels gesloten, erger dan een achterbuurt. Mistroostig! En dat heet dan aantrekkelijk "historic Clarksdale". Wat een afgang. We hadden nog naar een bluescafe hier in de buurt willen gaan, maar we hebben de buitenkant gezien en dus: laat maar. Vroeg naar bed en we weten niet of we wel 2 nachten zullen blijven. Leuke dag, alleen jammer van het verblijf.
Groetjes,
Wim
We rijden half acht weg en het begint al licht te worden. Er is veel vrachtverkeer, maar de drukte valt verder wel mee. De Tomtom geeft meteen de route die we willen gaan rijden, de R61, de bluesroute. Prachtige weg, mooie omgeving. De mississippi Delta. Heel veel velden katoen onderweg. Er liggen overal enorme balen katoen die per spoor vervoerd gaan worden, denk ik want er staat een lange rij spoorwagons in de verte. Overal pluizen katoen langs de wegen. In Vicksburg maken we een langere stop en rijden een rondje door de plaats die ik me veel groter had voorgesteld. We drinken koffie bij een Mac en een bruine mevvrouw vraagt waar we vandaan komen (doen geregeld mensen, erg leuk). Holland, ze heeft het dan meteen over Amsterdam. Ze is erg aardig, geeft ons een coupon voor een gratis hamburger:-) Een meisje van McDonalds komt vragen of we nog kkofffie willen of koffie willen meenemen. Dat laatste doen we. Super toch?
Mensen zijn hier veel aardiger dan in Nederland. Zeggen allemaal: "How are you doing?" Stel je voor dat je in Nederland tegen een wildvreemde zegt: Hoe gaat het met je? Zou je raar aankijken. Maar ook superviendelijk en behulpzaam in winkels.
Over de R61 verder. Na Arcola nemen we de afslag naarr de 82 richting Indianola. De geboorteplaats van BB king. Er is een BB King museum en hij is er ook begraven. Het is een erg mooi museum, indrukwekkend, met veel muziek en films en gitaren, maar ook veel foto's en documentatie. In een heel kunstig ingericht gebouw. Er zijn filmzaaltjes en er is veel te lezen en te zien over zijn leven en carrriere. Erg leuk! Even nog zijn graf gaan kijken, langs het museum. BB King heeft 15 kinderen bij 15 verschillende vrouwen!
We gaan verder over de 49W richting Clarksdale. Eindelijk in Clarksdale, bij het beroemde kruispunt 61/49 waar volgens de legende Robert Johnson zijn ziel aan de duivel verkocht om blues te kunnen spelen. Wat een onzin.
We vinden Clarkhouse aan de Clarrkstreet. Een groot statig oud huis. Wanneer we naar binnen gaan in de hal zien we aan de deur een grote envelop met "Elisabeth" erop geschreven. Er zit een briefje in van de beheerder dat hij weg moest en we zelf maar naar de cottage moeten gaan. De sleutel zit erbij. Met onze koffers nemen we intrek in het houten gebouwtje dat klassiek is ingericht. Het is er niet schoon, overal stof en viezigheid. Een echte tegenvaller. We gaan nog even te voet de buurt verkennen. We zijn nog nooit in een omgeving geweest waar het er zo belabberd uit ziet. Huizen vervallen, winkels gesloten, erger dan een achterbuurt. Mistroostig! En dat heet dan aantrekkelijk "historic Clarksdale". Wat een afgang. We hadden nog naar een bluescafe hier in de buurt willen gaan, maar we hebben de buitenkant gezien en dus: laat maar. Vroeg naar bed en we weten niet of we wel 2 nachten zullen blijven. Leuke dag, alleen jammer van het verblijf.
Groetjes,
Wim