donderdag 5 april 2018

Vroeg wakker allebei, half zes. Moeten nog aan het tijdsverschil wennen. Toch maar blijven liggen tot 7 uur. Van onze kamer 312, 3 hoog dus, naar beneden naar de ontbijtzaal waar het al druk is. Nog net 1 tafeltje vrij. Er worden volop pancakes en wafels gebakken door die toch al veel te dikke Amerikanen. Wij proberen het wat minder calorierijk te doen maar dat valt niet mee gezien wat er te krijgen is.
Dan koffers weer in de auto. De Nissan is net zo groot als de Maxima, dus ruimte zat.
Het meisje bij Alamo probeerde ons gisteren nog over te halen een upgrade naar een hogere klasse te doen. "Deze auto is veel te klein", zei ze. "Daar kan maar 1 koffer in. Voor 210 dollar heb je een grote SUV". Daar trapten wij dus niet in.
We gaan op weg naar het noorden met als doel Jacksonville Beach en doen het ruusttig aan. Eerst door Orlando, het is druk op de weg maar we kunnen goed opschieten.
Het weer is goed, lekkere temperatuur. We doen rustig aan, tijd genoeg en het is druk op de weg. Langzaamaan wordt het richting het noorden minder druk.
Een stop bij MacDonalds hoort er ook bij, is vaste prrik.
We besluiten dan verder om de highway te verlaten en de afslag naar Palm Beach te nemen.
Dat is leuker dan steeds die snelweg en we rijden dan grotendeels langs zee.
Bij een mooi aangelegde parkeerplaats aan zee gaan we aan het strand even uitwaaien en wat foto's maken van de overvliegende pelikanen.
Er staat wel een harde en best frisse wind.
Verder richting St. Augustine. We waren daar vorige keer ook al geweest en willen gewoon verder rijden, maar dat lukt helaas niet. File! Het is ontzettend druk en het is stapvoets rijden tot we helemaal stil komen te staan. Auto's, treintjes, koetsen, toeristen, alles door elkaar. Watt een drukte. Maar de werkelijke reden dat we niet verder kunnen is dat er een soort marathon is en alle verkeer wordt stil gelegd. Balen, komen we weer te laat op bestemming.
Eindelijk verder en dan nog zo'n 50 kilometer te gaan.
Maar dan komen we in Jacksonville Beach en bij ons hotel aan.
Casa Marina. Inchecken en we krijgen een kamer op de 2e verdieping en de mededeling dat er de komende avonden een band speelt op de 3e verdieping en dat tot kwart voor twee 's nachts. Wat? En we hadden nog wel gevraagd om een rustige kamer.
We zeggen dat we daar helemaal niet blij mee zijn en krijgen een kamer op de beganne grond. Okee dan.
Het is een ouderwets gebouw en de kamer is nog ouderwetser. Bruin en oud en sober.
Het valt ons allemaal wat tegen. Eerst maar eens een nachtje over slapen.
Groetjes en tot morgen kindjes!