zondag 8 april 2018

Weer vroeg wakker.
Half acht staan we op en gaan ontbijten aan de bar.
We gaan buiten op het terras van de bar zitten maar het er eigenlijk te koud voor.
Het weer is helemaal omgeslagen. Het heeft veel geregend afgelopen nacht , een ober is met een trekker de plassen water op het terras aan het verwijderen. Er is weer een feest vandaag en alles moet versierd worden.
Jammer dat het zo koud en regenachtig is. In Nederland is het beter.
We gaan toch een strandwandeling maken. Als je flink doorstapt valt de frisheid wel mee, maar het is er natuurlijk niet druk. Een paar fanatieke volleyballers zijn het zand rond het veldje op het strand aan het egaliseren.
Een donkerbruine toerist is alleen op het strand en roept iets. Hij vraagt of we een foto van hem willen maken. Natuurlijk doen we dat. "I appreciate that", zegt ie lachend.
We schrijven nog jullie namen in het zand maar dat was toch niet te zien op de webcam.
Er komen steeds vluchten pelikanen over vliegen, leuk om te zien.
We lopen weer terug naar Casa Marina waar net een brunch begint. Jammer dat we niet gereserveerd hebben want het ziet er weg leuk uit.
We checken uit en vinden het helemaal niet erg om Casa Marina te verlaten. Zo'n oud hotel met dito kamer en alles niet zo netjes. We komen hier nooit meer terug.
We hoeven niet te haasten want het is toch geen weer om naar het bluesterrein te gaan,
dus gaan we met de auto naar Walmart een paar kilometer verderop. Altijd leuk om daar rond te neuzen.
We hadden al besloten om van ons reisplan af te wijken en een dag langer in Jax zoals ze hier Jacksonville noemen te blijven.
We hebben Holiday Inn geboekt waar we vorig jaar ook zijn geweest.
Inchecken en naar kamer 222. Wat een verademing. Wat een geweldige kamer. De kamer is gerenoveerd met nieuwe bedden en het ziet er mooi uit. Heerlijk na dat oude Casa Marina.
Wanneer we terug rijden gaat er op het dashboard een lampje branden wat waarschuwt voor te lage bandenspanning. Dat zal ook wel komen omdat de temperatuur flink lager is, maar toch slordig van de verhuurmaatschappij. Had ik vorige keer in de Smokey Mountains ook al. Dus morgen maar even naar kijken bij een benzinepomp.
De parkeerplaats bij Casa Marina is natuurlijk helemaal bezet, (we hebben nog een parkeerkaart) maar als we even blijven te wachten komen er toch een jongen en een meisje aan lopen die aanstalten maken om met de auto weg te gaan. Ha, gelukkig, hebben we plek.
Het is al rond drie uur als we bij Springing The Blues aankomen. Het is er veel minder druk natuurlijk, wel jammer voor de organisatie.
We lopen op en neer tussen de Main Stage en de Blues Lounge Stage en kijken achtereenvolgens naar John Del Toro Richardson, Mama Blue, Tommy Z Band, Shane Dwight en Victor Wainwright.
Langzaamaan klaart het weer wat op en wordt het ook drukker en gezelliger. Ik ben een van de weinigen met een korte broek. Frisjes!
We nemen afscheid van Springing The Blues. Misschien volgend jaar weer.
Een heerlijk warm bad in ons nieuwe onderkomen, heerlijk!